یک سالگرد دیگر.
هفت سال شد. هفت سال.
اوایل سال جدید؛ 1402، بندر همیشه آلوده، تایم کاری کوتاه به‌دلیل رمضان، عصرهای در خود، شب‌های پلاس در کافه.
ه الف سایه میفرماد:
امروز
نه آغاز و نه انجامِ
جهان است
ای بس
غم و شادی که پسِ پرده
نهان است...
خیام نیز میفرماد:
ما لُعبتکانیم و فلک لُعبت‌باز
از رویِ حقیقتی نه از روی مجاز
یک چند در این بساط بازی کردیم
رفتیم به صندوقِ عدم یک‌یک باز!