نزدیکِ پاییز.
نزدیک به اتمامِ خدمت، نزدیک به استخدام و استقلال، و نزدیک به چند مزخرفِ دیگر.
دلم هیچ چیز نمیخواهد، به جز 9 یا 10 ساعت خواب. ولی 4 ساعت وقت برای خوابیدن دارم.
اوضاع شلوغ و در هم است. سخت و فشرده. پاوربی‌آی. تسویه‌حساب. جمع‌کردن و رفتن. جاگیرشدن. کار جدید. کار کار کار...
پ ن: و من حالا هم خسته‌ام. و خسته تمامِ این‌ها را هم طی میکنم. همه چیز طی می‌شود. چطورش خیلی مطرح نیست.
دنیا جای خوبیست. زندگی چیز قشنگیست. ولی برای آدم‌های بی تفاوت و پوست‌کلفت.
من اینجا چه میکنم؟ من این وسط چه گهی میخورم؟
جای من اینجا نبود، جای من اینجا نیست. جای من نمی‌تواند اینجا باشد.
لعنت به جبر.
ه الف سایه میفرماد:
امروز
نه آغاز و نه انجامِ
جهان است
ای بس
غم و شادی که پسِ پرده
نهان است...
خیام نیز میفرماد:
ما لُعبتکانیم و فلک لُعبت‌باز
از رویِ حقیقتی نه از روی مجاز
یک چند در این بساط بازی کردیم
رفتیم به صندوقِ عدم یک‌یک باز!
