این اواخر آلبومای لئونارد کوهنو دانلود کرده بودم. دیروز نشستم گوششون دادم و اون آهنگایی رو که دوس داشتم گلچین کردم و تو یه پوشه‌ی مجزا کپی کردم.
آلبومِ Songs of Love and Hateــِـ ش که تقریباً همه‌ی تِرَکاش قشنگن و چن تاشونم بـــی نظیرن و پیرارسال باهاش آشنا شدم. و از بین بقیه آلبوماشم که تازه گرفتم 10 تا آهنگ دیگه در آوردم که بی نظیرن و 10 تا هم خیلی خوبن. عالیه کوهن. عالی.
قبلناً که زندگی‌نامشو خونده بودم خیلی مجذوبش شده بودم و سبک زندگیش تحریکم میکرد. و حتی سرچ که کردم دیدم تو تست MBTI تیپ شخصیتیِ INFJ داشته. مثِ من. البته دو سه سال پیش فوت کرد. و من هنوز فوت نکردم.
خیلی دوسش دارم. نه اندازهِ فرهاد، ولی اندازه‌ی فرامرز اصلانی، شبیهن از جهاتِ مختلف.
الان Dance me to the end of loveش پِلِی میشه و لذت میبرم. البته 6-7 تا از آهنگاشو خیلی بیشتر از این دوس دارم، ولی اینم چیز عجیبیه. نمیشه گوش دادش و ازش لذت نبرد، و یادِ خاطره ی خاصی هم نمیندازتَم خداروشکر.
و Famous Blue Rain Coat و Last Year's Man اِشو خیلی وقته گوش ندادم. و گوش هم نمیدم. حیفن. خیلی حیفن.
این آهنگایی که جدیدا ازش پیدا کردم این خوبی رو دارن که آمیخته به خاطرات نیستن و با خیالِ راحت میتونم گوش بدم. و این روزا هم نمیتونن به این آهنگای جدیدم خاطره ای ببخشن. چون این روزا چیزی نیستن و چیزی ندارن. چه بهتر.
برم چایی بخورم.
